Ruimte voor Rituelen

Ruim twee jaar geleden hoorden we van een organisatie in Israël waarin Joodse en Palestijnse vrouwen zich hebben verenigd en vredesactiviteiten organiseren, vaak bij de grensgebieden maar ook in Jeruzalem.
De organisatie Women’s Wage Peace (WWP) pleit voor het bekomen van een eerbaar, bilateraal, aanvaardbaar, diplomatiek vredesakkoord tussen Israël en Palestijnse gebieden, met betrokkenheid van vrouwen in alle fases van onderhandeling, besluitvorming en peace-building.

Eén van de grootste initiatieven van WWP was  Lees verder →

De beschermheilige van Bretagne is Anna, of Sint Anna, de moeder van Maria en de grootmoeder van Jezus. Nergens ben ik haar zo vaak tegengekomen als in deze streek, in kleine kapelletjes en in grote kerken.
Meestal is ze een ‘vergeten vrouw’ en krijgt ze weinig of geen aandacht. Dit heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat Lees verder →

De laatste mantrazang-middag voor de zomervakantie.
Veelvuldig onderling gepraat, er zijn in de loop der jaren veel levensgebeurtenissen uitgewisseld, waardoor er een band is ontstaan tussen de deelnemers onderling.
We zitten in een grote kring rond

een ‘altaar’ waarop de vier elementen, de vier windstreken uitgebeeld zijn. Langzaam wordt het stil en starten we met een meditatie.
Als de mantra ‘Ik ben’ klinkt volgt er een bad van engelengeluid: het klankklokje gaat rond bij iedere deelnemer.
Dan gaan we zingen, langzaam startend en opbouwend in energie, en we ‘reizen’ de wereld rond middels onze mantra’s: van India, met een sprong langs Afrika, via Noord Amerika naar Europa. Een mantra over water mag niet ontbreken in deze ongekend warme tijd.
Allerlei instrumentjes liggen verspreid op de grond en worden regelmatig gebruikt. Inmiddels zijn er een paar vrouwen die graag op de drum begeleiden, wat ons gezang nog meer bodem geeft.

Dan starten we een zegenlied, om ieder voor deze komende weken een blessing mee te geven. De melodie van dit lied is ontstaan in Israël, aan het meer van Galilea, de tekst kwam bij thuiskomst.
Om de beurt spreekt iemand uit waar hij of zij een zegen voor wil, en dan zingen we daarover. Bij iedere deelnemer is de tekst iets anders omdat we steeds andere namen invullen en zingen.
De vrouwen die er deze middag niet bij zijn, bezingen we een keer apart, zodat ze toch met ons verbonden zijn.
Zo gaan we vol van de zegeningen die we hebben gezongen weer naar buiten.. Naar vakantie-oorden. Naar een hitte-golf in eigen land. Naar onze lasten en vreugden…

Het zegenlied  ‘Blessed Be’:
Blessed be the circle, blessed be this place, blessed blessed blessed be
Blessed be the women, what they’re meant to be, blessed blessed blessed be
Blessed be our daughters, blessed be our sons, blessed be
Blessed be our wisdom, blessed be our womb, blessed be Lees verder →

Laatst was ik bij een vriendin wiens moeder kortgeleden was overgegaan.
Het had veel meer impact op haar dan ze van te voren had verwacht. En wat mooi was, het lukte haar om Lees verder →

Silent minute

Op facebook werd laatst door Arianne van Galen (die het weer van Judith van Beers had;)) een geweldig voorstel gepost: dat we iedere eerste maandag van de nieuwe maand om 12 uur als het alarm afgaat, dit moment kunnen nemen als een moment om dankbaar te zijn.

Een dankbaarheidsherinnering, een dankbaarheidswake-up!
Ik werd er blij van, en zag meteen een web Lees verder →

“Heb je daar wel tijd voor?” vroeg mijn jongste zoon terecht toen ik vertelde dat ik vrijwilligerswerk ging doen in een verpleeghuis in de buurt, op de palliatieve afdeling. Vijf jaar had ik dit soort werk met hart en ziel gedaan in het Jacobshospice tot het me teveel tijd ging kosten. Al die jaren bleef het resoneren, en onlangs had ik een plek gevonden waar ik één keer per week kan komen en vrij ben te doen wat op dat moment passend is.

Deze avond bezocht ik een 94 jarige man die worstelde met zijn wens om euthanasie

Lees verder →

In het boek ‘Kiemen voor een spirituele cultuur’, worden boeiende biografische schetsen getoond van 12 antroposofen in de 20 eeuw.  Een toegankelijke manier om de levensloop te volgen van bekende personen van het eerste ‘sofische’ uur.
Eén van de coryfeeën is Ita Wegman, de arts met wie Steiner veel heeft samengewerkt tijdens de laatste jaren van zijn leven. In de biografische schets over haar spreekt de schrijver over een oerschema van de menselijke biografie: Lees verder →

In het winkelcentrum in de buurt waar ik vaak kom, doe ik veel, leer ik veel.
Als ik rondloop met de blik: ‘We zijn allemaal geestelijke wezens’, kijk ik heel anders naar de mensen om me heen, of het nu Lees verder →

In de Rode tent die ik iedere maand organiseer benoemen we dat we deze avond met elkaar in zusterschap doorbrengen, dat wil zeggen op een andere laag dan het alledaagse gepraat, delen en luisteren vanuit je hart, zonder oordeel, zonder advies (tenzij iemand er om vraagt), kwetsbaar durven zijn zonder ergens op afgerekend te worden, je veilig voelen, voelen hoe het is vrouw onder andere vrouwen te zijn.
Op steeds meer plekken heb ik zusterschap gezocht en gevonden, en vanuit deze ervaring en rijkdom tracht ik het zelf ook in te brengen.

Laatst was ik met een Lees verder →