Mijn tweede CD getiteld ‘Creation’ is op 22 november 2015 gepresenteerd. Ik zing liedjes die ik zelf heb gemaakt op eigen teksten en op bestaande gedichten. Ik word daarbij begeleid op gitaar door Maurits van het Zandt.
Marianne van Asperen zingt met een aantal liederen mee.
Ik ben de dichters en uitgevers dankbaar dat ik hun toestemming heb gekregen om hun gedichten te mogen gebruiken.
De cd kost 15 euro (incl BTW excl verzendkosten van 2,88 euro).
Je kunt hem bestellen door 17,88 euro over te maken op NL33TRIO 0198356005 tnv M Kuiperi ovv cd Creation en mij een mailtje te sturen met je adresgegevens: marion.kuiperi@outlook.com
Op deze pagina vind je de aanleiding en achtergrond van de liederen die op de cd ‘Creation’ staan.
De gitaaropnames staan in 432 Herz, de natuurlijke stemtoonhoogte in het universum (ipv 440Hz). Daarom staan eerst de liederen begeleid door gitaar achter elkaar, en daarna door de piano.
Als je de gitaarakkoorden van een lied wilt ontvangen, kun je me een mail sturen.
1.Ik droom voor jou de hemel
Ik droom voor jou de hemel
en alles wat hier mooi is, zul je daar zeker vinden
Met nog meer glans en nog meer kleuren,
nog meer warmte, nog meer geuren,
en de sterren doven niet.
Bloemen zullen niet verwelken en de zon zal niet verdwijnen,
alles zingt een zonnelied.
Gras zal zachter nog dan zacht zijn,
winden komen je er wiegen, engelen je behoeden.
En de deur van pijn en angsten gaat voorgoed achter je dicht.
Elke voetstap doet je dansen, je zult licht zijn, vederlicht.
In m’n droom zal ik je terugzien, je zult lichter zijn dan licht.
Yvonne van Emmerik uit ‘ Als vlinders spreken konden’, vooor kinderen die rouwen’ 8e druk, ten Have, Utrecht, 2012, pag 84
Dit prachtige gedicht las ik in het hospice waar ik vijf jaar heb gewerkt. Ik vond het destijds zo mooi dat ik het tijdens de uitvaartdienst van mijn moeder in 2007 heb voorgelezen. Ik had net deze melodie erop gemaakt maar durfde het toen nog niet te zingen. Nu wel.
- Jeanne
Jeanne, Jeanne, tante Jeanne, Jeanne
Jij leeft in ons door met je hartelijkheid.
‘Ach kind ik ben zo dankbaar, soeda ik heb geen spijt.’
Jij leeft in ons door met je altijd luisterend oor.
‘Ach kind, ik ben zo dankbaar, toe maar leef jij maar door.’
Tante Jeanne was onze tweede moeder, onze tante die zelf geen kinderen had en haar neven en nichten als haar kinderen ervoer. Ze is 93 jaar geworden en de laatste jaren van haar leven werd ze steeds meer een mater familias. Dit lied is een ode aan wie ze was: immer opgewekt, opgeruimd en belangstellend.
- 3. De mensen van voorbij
De mensen van voorbij, zij blijven met ons leven.
De mensen van voorbij, ze zijn met ons verweven
in liefde, in verhalen,
die wij zo graag verhalen,
in bloemen, geuren, in een lied,
dat opklinkt uit verdriet.
De mensen van voorbij, zij worden niet vergeten.
De mensen van voorbij, zijn in een ander weten.
Bij God mogen ze wonen,
daar waar geen pijn kan komen.
De mensen van voorbij,
zijn in het licht, zijn vrij.
Hanna Lam uit de bundel ‘ Met andere woorden’
Een regel uit dit gedicht stond op een kaart die ik kreeg toen mijn vader was overleden, nl ‘De mensen van voorbij zijn in een ander weten’. Ik ben het gedicht gaan zoeken en maakte er een lied van.
- Het licht is rond
Het licht is rond en rolt naar alle kanten
de bergen op en af, de dalen door,
de wezens in en uit en langs de planten
stijgt het de bomen in en gaat het alles voor.
Waarheen? Ik vraag dat niet, ik kom, ik ga,
omdat mijn handen en mijn voeten,
mijn ogen en mijn hart zo moeten
en ik het Licht nu eenmaal zo versta.
Pierre Kemp uit Transmotieven en immobielen, 1940. Ik heb een levensverhaal geschreven voor Maria, en dit gedicht betekende veel voor haar. Vond het mooi hoe hij over het licht schrijft en voelde me geinspireerd om er een lied van te maken.
- Sub finem
En nu nog maar alleen het lichaam los te laten.
De liefde en de kinderen te laten gaan.
Alleen nog maar het sterke licht, Het rode zuivere, van de late zon, te zien, en te volgen.
En de eigen weg te gaan.
Het werd, het was, het is gedaan.
M. Vasalis uit De oude kustlijn, Van Oorschot, Amsterdam. 2002, pag 58
Een van de eerste liederen die ik maakte, een heel bekend gedicht.
- Dido’s klaagzang
Laat me gaan, de aarde warmt me,
Geef me rust, geef me rust.
Laat me gaan, blijf aan me denken
alsof ik er nog ben.
Laat me gaan, blijf aan me denken,
droog je tranen, laat me gaan.
Uit de bundel ‘Verder is weg’ (2005) door Clara Venema
Clara lag in het hospice, ze hield van gedichten en schreef ze zelf ook. Ze kon niet meer spreken maar wel communiceren. Het gedicht van Kopland heb ik bij onze eerste ontmoeting voor haar gezongen, het was ook een van haar favorieten, en ik zei dat ik haar gedichten ging lezen en er wellicht iets mee ging doen. Ze ging zo hard achteruit dat ik het niet meer voor haar heb kunnen zingen. Dank voor je mooie gedicht Clara, zo blijf je in onze gedachten.
7. De gestorvene
Zeven maal om de aarde te gaan,
als het zou moeten op handen en voeten;
zeven maal, om die éne te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde te gaan.
Zeven maal over de zeeen te gaan,
schraal in de kleren, wat zou het mij deren,
kon uit de dood ik die ene doen keren.
Zeven maal over de zeeen te gaan –
Zeven maal, om met zijn tweeen te staan.
Uit ‘De Slechtvalk (1966) van Ida Gerhardt (1905-1997)
Zeer bekend gedicht, zo prachtig verwoord. Inmiddels zijn er al vele melodieën op gemaakt, en ik wilde graag mijn eigen versie maken.
- The desert
Here in the desert I find my own soul again.
Here in the desert I find my own voice again
Under the stars and with the camels that weep and whisper
Could it last forever, one with all.
Mijn eerste woenstijnreis naar de Sinai, op kamelen met bedoeinen, wat heb ik me daar heerlijk gevoeld, en gelukkig, en gegrond in mezelf, een met alles.
- Stonehenge
Remember the ancient times,
remember the ancient ways,
connected with the earth and the elders.
The mystery of the stones,
the mystery of the land
deepened our connection with the elders.
Fire, sun!
Like an earthquake in the sky.
Moonlight softly, there she stood as a Goddess.
In het kader van een training was ik met een groep vrouwen olv Klara Adalena ’s morgens vroeg in Stonehenge, met een ‘special acces’. Wat een geweldige plek, de zon kwam door, en de maan stond er nog, en we voelden ons Godinnen. Dit lied maakte ik vlak na ons bezoek toen we op een heuvel zaten en deelden over onze ervaringen met uitzicht op Stonehenge.
10.De moerbeitoppen ruischten
De moerbeitoppen ruischten, God ging voorbij.
Neen niet voorbij hij toefde, Hij wist wat hij behoefde
en sprak tot mij.
Sprak tot mij in de stille, de stille nacht.
Gedachten die mij kwelden, vervolgden en ontstelden,
verdreef hij zacht.
Hij liet zijn vrede dalen op ziel en zin.
‘k Voelde in zijn vaderarmen mij koesteren en beschermen,
en sluimerde in.
De morgen die mij wekte begroette ik blij.
Ik had zo zacht geslapen, en Gij, mijn schild en wapen,
waart mij nabij.
Nicolaas Beets (voor het eerst gepubliceerd in de bundel ‘Dennenaalden’ (1900))
Ik kreeg dit gedicht onder ogen door Maria over wie ik een levensverhaal schreef. De titel kende ik allang, het gedicht echter niet. Prachtig fijnzinnig verwoord.
Op internet vond ik een mooie kijk op het gedicht klik hier
- De maan schept de getijden
De maan schept de getijden.
Een vrouw die met haar eigen natuur voeling heeft,
verwelkomt de eb en de vloed van het leven.
Tao van vrouwen (1997)
Deze quote kwam ik tegen en hij is zo waar, kan niet vaak genoeg gezegd en gezongen worden.
- Vertrek van dochters
Ze moesten inderdaad gaan,
ik had het gezien,
aan hun gezichten die langzaam veranderden
van die van kinderen in die van vrienden
van die van vroeger in die van nu
En gevoeld en geroken als ze me kusten,
een huid en een haar, die niet meer voor mij
waren bedoeld, niet zoals vroeger,
toen we de tijd nog hadden.
Er was in ons huis een wereld van verlangen,
geluk, pijn en verdriet gegroeid In hun
kamers waarin ze verzamelden wat ze mee
zouden nemen, hun herinneringen
Nu ze weg zijn kijk in uit hun ramen en zie
precies dat zelfde uitzicht, precies die
zelfde wereld van twintig jaar her,
toen ik hier kwam wonen.
Rutger Kopland uit Dit Uitzicht, Van Oorschot, Amsterdam, 1982
Ik heb de bof gehad Rutger Kopland persoonlijk mee te maken tijdens de jaarlijks terugkerende dagen ‘Dichter aan huis’ in Den Haag. Hoe vaak heb ik niet gehuild om dit gedicht, terwijl ik geen dochters heb en onze zonen nog thuis woonden toen ik de melodie maakte. Kopland weet een sfeer zo raak te typeren, de melancholische maar niet dramatische stemming spreekt me erg aan.
- Surrender
She went through the depths of her soul
She gave all her pain to the universe, surrender.She danced with the angels who came to support her on her way back home
She travelled with all het ancestors through all het levels on her way back home.
She learned how to cope with the others that couldn’t understand her decisions.|
She learned to keep in touch with her power (constantly) with love
And then there was peace and silence.
Dit lied gaat over een vrouw die borstkanker had en daar volledig op haar eigen wijze mee is omgegaan, tegen alle adviezen en oordelen van haar omgeving in. Ik vond het moedig en wilde haar keuze en weg eren.
- My goat-drum
My goat is walking through the meadow
My goat was old, but now she’s young again.
My goat is dancing with her sisters
She laughs ‘cause she was born again.
They took my skin, they cleaned it all,
they honored me and my skin.
They made me a drum, my life goes round,
and everyday I’m full of sound.
Mijn eerste drum heb ik zelf gemaakt. Het vel van een geit had ik bij de scharrelslager gekocht en mjn man hielp me met het schoonmaken ervan. Daarna hielp Gurie me met het in elkaar zetten van de drum. De geit vroeg om een lied.
- Zee van liefde
Ga nog niet weg, ik was nog niet klaar met je, ‘k had nog wat langer met jou willen zijn.
Ik heb te lang gewacht tot ik klaar was om helemaal met jou te kunnen zijn.Waar je nu bent, daar is ’t goed en daarom heb ik er nu vrede mee.
Waar je nu bent, daar word je gedragen in een zee van liefde.
Nu je er niet meer bent is het koud, zeker nu de bloesem op springen staat.
Wat kon jij toch genieten van alles wat bloeide, hierover mis ik je gepraat.
Het is zo raar, een moeder die er altijd was, die is er nu niet meer.
‘t Leek of je wel 100 zou worden, en jouw afwezigheid doet me soms zeer.
Mijn moeder was behoorlijk oud maar toch is ze in mijn ogen nog plotseling overleden. Ik was verrast dat je zoveel gevoelens tegelijkertijd kan hebben. Dit lied heb ik op gitaar gemaakt maar op de accordeon klinkt het ook goed.
- Creation
I am the girl who’s reluctant to speak
I am the woman with grace
I am the mother who learns from her sons
I am the wife getting space
I am the North and the South and the West
I am the portal to East
I am the Goddess , the worst and the best
I am the beauty, the beast
I am the Sun and the Moon and the Sky
I am the Mountains, the Earth
I am the Trees and the Flowers, the Grass
And I am life giving Birth
I am the perfect Creation of God
Beyond the End and the Start
I am the tools that were given to us
I am the Love of the Heart.
Ik droomde dat ik op een berg stond, buiten, in de wind, en met uitgestrekte armen naar de kosmos zong dat ik de maan was. Binnen een paar dagen was dit lied er.
- De weg koos jou
Vermoeid en eenzaam,
vermoeid, het hart doet zeer.
Langs de rotsen sijpelt de dooi.
De vingers zijn stom, de knieën trillen.
Nu is het ogenblik daar, nu is het ogenblik daar,
Dat je niet mag loslaten, dat je niet mag loslaten.
Anderen vinden rustplaatsen op hun weg, in de zon
waar ze elkaar ontmoeten, in de zon.
Maar dit is jouw weg, dit is jouw weg
en het is nu, het is nu, dat je niet mag falen.
Schrei als je kunt, schrei. Schrei als je kunt schrei,
maar klaag niet.
De weg koos jou, en je mag dankbaar zijn.
Dag Hammarskjold
Tijdens een sessie ‘Zing je rouw’ kwam een vrouw met dit gedicht. Het hielp haar om haar weg die niet mis was te dragen.
- Muziek voor oude mensen
Als daar muziek voor is, wil ik het horen:
Ik wil muziek voor oude mensen, die nog krachtig zijn,
en omgeploegd met lange, diepe voren
en ongelovig. Die de wellust en de pijn
nog kennen. Die bezaten en verloren.
En àls er wijsheid die geen vermoeidheid is,
en helderheid, die geen versterving is,
wil ik die zien, wil ik die horen.
En anders wil ik zot en troebel zijn.
M. Vasalis uit Vergezichten en gezichten, Van Oorschot, Amsterdam, 1983, pag 37
Dit gedicht is voor mij een oproep, een verlangen om tot het eind toe het leven voluit te leven.
Grot
Mijn hart is zo groot,
ik ben vol van de dood,
ik groei in mijn schoot.
Ik groei in mijn aarde,
wat het donker bewaarde,
waar de oergrond mij baarde.
Ik groei tot steen, en ga heen
zonder stem zonder been,
mijn mond is stom, de vorm is rond.
Wat het vuur zond maakt zich krom.
Het hart is zo groot
dat het wint van de dood,
dat ik gloei in mijn schoot.
Door het diepste spoor
vind ik terug wat verloor,
vind de klank die ik hoor.
Marianne van Asperen
Met een groep vrouwen heb ik in Belgie, in Frandeux, een paar keer een grot bezocht. Bij ons laatse bezoek mochten we een uur met onze groep daar zijn, in stilte, in het donker, diep in de Aarde. Marianne maakte dit gedicht.
20. Maan
Vader moeder kind, ik-vrouw aarde.
Al het zilver is uitgestrooid over de wereld.
Om recht te doen aan het spreken
op het gestoelte van het ware woord.
Marianne van Asperen
De woorden van dit gedicht raken aan de grootsheid van de natuur en het woord.
21. The Labyrinth
Seven paths, seven portals,
Seven veils and seven layers,
winding round towards the Soul.
Finding Self in bones and blood,
safe, contained with space.
to wonder, to wonder,
entering the flow.
Karin Schlüter www.avalon.co.nl
Karin Schlüter plaatste dit gedicht op facebook. Daar moest een lied van gemaakt worden.
22. Mijn hart is voor het hoofd gebogen
Mijn hart is voor het hoofd gebogen
Ik liet de weerstand gaan.
Mijn hart is voor het hoofd gebogen
liet “beter weten” staan
Mijn hart is voor mijn hoofd gebogen
en heeft mijn “ik” bedaard
Mijn hart is voor mijn hoofd gebogen
Ik heb de hulp aanvaard.
Renée Verhoeven
Ik mocht een ritueel voor en met Renée begeleiden waarbij ze dit gedicht had gemaakt om hardop uit te spreken in het centrum. Het was voor haar belangrijk om te luisteren naar wat verstandig was en hulp van buiten te accepteren.
- Eb
Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
iedere minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
waterdun omhuld door het ogenblik.
Zuigende eb van het gemoed,
dat de minuten trekt en dat de vloed
diep in zijn duisternis bereidt.
Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?
M. Vasalis uit Vergezichten en gezichten, Van Oorschot, Amsterdam, 1983, pag.44
Zo vaak ben ik op het strand, en de eb speelt daarbij een grote rol omdat ik dan de mooiste labyrinten kan maken. Een ode aan de eb.